Kategoria: opis systemu

80% ludzi ulega błędowi poznawczemu nazywanemu „złudzenie ponadprzeciętności”. Twierdzą oni, że demokracja jest zła, że potrzebni są przywódcy do kierowania ludźmi.

Jeśli wierzysz, że większość ludzi jest dobra i mądra, jeśli wierzysz że demokracja bezpośrednia jest dla nas dobrym rozwiązaniem to należysz do 20% wybrańców. To właśnie Ty powinieneś założyć grupę w twoim mieście. To Ty powinieneś być liderem i koordynatorem. To, że nie czujesz potrzeby kierowania ludźmi szczególnie predysponuje Cię do tej roli.

Jest nas tak niewielu, że w swojej okolicy jesteś prawdopodobnie jedyną osobą, która jest predestynowana do tego zadania. Nie ignoruj tego powołania. Załóż grupę i zaproś do niej w pierwszej kolejności twoje rodzeństwo i najlepszych przyjaciół. Budujcie w grupie szeroko pojęty dobrobyt i udowodnijcie dziewięćdziesięciu pięciu procentom, że warto współpracować.

Oddolnie = od każdej pojedynczej osoby, przez kilkuosobową grupę, i dalej przez większą grupę aż do grupy obejmującej wszystkich.

Odgórnie = począwszy od instytucji zarządzającej wszystkimi, przez mniejsze grupy, aż do pojedynczej osoby.

Subsydiarność = każda władza, a w szczególności władza polityczna powinna mieć znaczenie pomocnicze (wspierające) i pobudzające w stosunku do wysiłków podejmowanych przez autonomiczne i samodzielne jednostki, które ją ustanowiły.

Skoro już stanowimy grupę, która chce się rządzić na zasadach WIR to pominę scenariusz w którym rządzą przedstawiciele. Skupię się jedynie na 2 sytuacjach:

1. Mamy WIR ale decyzje są podejmowane przez ogólne zebranie wszystkich członków.
2. Mamy WIR ale decyzje są podejmowane najpierw w lokalnych grupach

Załóżmy, że chcemy ustalić wysokość zrzutki na wspólne cele.

Ad. 1. Jeśli ta decyzja zostanie podjęta przez wszystkich to największą siłę głosu będą miały te miasta które są najbardziej liczne (Warszawa, Kraków, Wrocław itd.) Jednocześnie są to też najbogatsze miasta. Może to spowodować, że zrzutka będzie zbyt wysoka dla osób z małych miejscowości w których zarobki i koszty życia są dużo mniejsze.

Ad. 2. Jeśli decyzja zostanie podjęta przez głosowanie całych miast (np. Wrocław jest za czmyśtam) to przewagę uzyskają małe miejscowości ponieważ ich głos będzie tak samo silny jak dużo większych miast. Efektem będzie faworyzowanie głosu małych miejscowości.

Ponieważ żadne z tych rozwiązań z osobna nie jest doskonałe – szwajcarzy używają tzw. podwójnej większości. Żeby przepis został zatwierdzony musi się na niego zgodzić zarówno większość ogółu obywateli jak i większość kantonów (w naszym przypadku miast).

Dlatego proponuję:
– zróbmy po jednej instancji Wikikracji dla każdej lokalnej grupy w każdej miejscowości
– zróbmy jedną instancję ogólnopolską dla przedstawicieli każdego miasta
– zadaniem przedstawiciela w grupie ogólnopolskiej NIE będzie podejmowanie decyzji. Jego zadaniem będzie ustalanie z innymi przedstawicielami kompromisowych rozwiązań
– każda decyzja będzie podejmowana w lokalnej grupie a następnie jej wynik będzie przekazywany do przedstawiciela, który w grupie ogólnopolskiej zagłosuje tak samo jak zagłosowała jego grupa
– po każdym głosowaniu zostanie policzone ile miast było ZA i ile osób z ogółu było ZA
– przepis zostanie zatwierdzony jeśli zgodzi się na niego zarówno większość obywateli jak i większość miast

Dzięki temu dostaniemy system który jest w pełni oddolny oraz w którym interesy małych i dużych grup są równoważone.

Dodatkową zaletą lokalnych grup jest to, że jeśli organizacja ogólnokrajowa przestanie działać to lokalne grupy nadal będą istniały i będą mogły dalej swobodnie decydować o sprawach ich dotyczących.

Z punktu widzenia oprogramowania należy dokonać następujących modyfikacji:
– w grupie ogólnopolskiej powinien pojawić się nowy typ konta użytkownika, które będzie miało prawo do czytania wszystkiego ale nie będzie mogło pisać [bardzo łatwo wykonalne]
– w grupie ogólnopolskiej musi zostać wyłączona anonimowość głosowań po to żebyśmy wiedzieli jak zagłosował nasz przedstawiciel [średnio trudne zadanie]. Ale to jest rozwiązanie tymczasowe. Docelowo powinno być tak:
– Głosowania w lokalnych grupach powinny zliczane automatycznie i zarówno suma osób jak i suma miast powinna być podawana w wyniku głosowania [bardzo trudne zadanie ale jak najbardziej wykonalne, po prostu wymaga nieco czasu].

Jeśli takie podejście Ci odpowiada to możesz łatwo założyć niezależną grupę dla swojej lokalnej społeczności tutaj: https://wikikracja.pl/grupa
Do wypełnienia formularza będziesz potrzebował/a:
– nazwy grupy (im krótsza tym lepsza)
– emaili 3 pierwszych osób (włącznie z twoim)
Po kilku godzinach dostaniecie emaile z danymi do logowania.

Każda grupa ma swoją własną bazę danych, która w każdej chwili może ona zostać przeniesiona na wasz własny serwer.

1. Tak jak Ty – uważam, że ludzi promujących demokrację bezpośrednią zniechęca brak zainteresowania czy wręcz wrogość ze strony obywateli. To spostrzeżenie to dobry początek, by zdać sobie sprawę, że pomimo przytłaczających dowodów na to, że db działa, większość jest jej przeciwna. To, co jest naprawdę zaskakujące, to fakt, że to nie rząd jest największym przeciwnikiem – to obywatele są najbardziej przeciwni db. Kiedy już pogodzimy się z tą świadomością, czas na krok 2.
2. Dlaczego ludzie myślą, że db nie zadziała? Najlepszym kandydatem, jakiego znalazłem, jest „złudzenie ponadprzeciętności”. Po prostu spróbuj tego: gdy ktoś mówi, że db nie zadziała, ponieważ większość jest głupia – zapytaj go, czy on sam podjąłby dobre decyzje w referendach. 99% osób powie, że sami podejmą właściwą decyzję. Ci sami ludzie powiedzą, że 99% ludzi (o których nic nie wiedzą) jest zbyt głupich, by głosować.
   Tę teorię trzeba jeszcze udowodnić, ale na razie załóżmy, że jest poprawna (złudzenie ponadprzeciętności wielokrotnie sprawdzało się na wielu różnych tematach, ale nie na db). W międzyczasie możemy spróbować wykorzystać to, co wiemy o złudzeniu ponadprzeciętności aby przezwyciężyć ten błąd poznawczy.
3. Badania psychologów mówią, że ludzie myślą dobrze nie tylko o sobie. Ludzie uznają również za inteligentnych swoich przyjaciół. A zatem co się stanie jeśli tworzenie demokratycznych społeczności zaczniemy od grup przyjaciół?
   Jak dotąd taka konfiguracja wydaje się działać w teorii (ludzie zgadzają się, że db będzie dobrze działać w małych grupach) i w praktyce (powstają nowe demokratyczne grupy i ich liczebność rośnie).
   To, co jest naprawdę przekonujące w tym podejściu, to fakt, że tak narodziła się szwajcarska demokracja. Początkowo w górach było tylko wiele oddzielnych wiosek. Ich mieszkańcy zgodzili się na współpracę tylko pod warunkiem, że każda grupka pozostanie niezależna. To jest prawdziwie oddolne podejście.
4. Wygląda na to, że następujący scenariusz może zadziałać:
   – powstaje wiele małych grup
   – każda grupa buduje bogactwo dla swoich członków (bardzo ważne, jesteśmy w tym miejscu i ten etap zajmie dziesięciolecia ale nie można go pominąć)
   – rośnie ilość grup i ich liczebność
   – ludzie zauważają, że demokracja bezpośrednia działa dobrze na małą skalę
   – grupy spotykają się, aby osiągnąć wspólny cel
   – oczywistym wyborem systemu politycznego dla konfederacji grup wydaje się być db (ale db nie jest intuicyjne – wszystkie poprzednie doświadczenia w małej skali okazują się być teraz bardzo przydatne)
   – następuje pokojowa rewolucja
5. To, co do tej pory udało mi się zrobić z tą wiedzą, to:
   Stworzyłem oprogramowanie do głosowania inspirowane szwajcarską demokracją. Jest to OpenSource na licencji MIT: https://github.com/soma115/wikikracja
   Obecnie działa 11 instancji tego oprogramowania z czego:
   – 1 instancja demo: https://demo.wikikracja.pl/
   – 2 grupy są super aktywne 
   – 4 mają niską aktywność
   – 1 upada ponieważ jej twórca liczy na samorządy zamiast na obywateli
   – 3 są w budowie
   Oprogramowanie zostało zaprojektowane tak, aby jak najlepiej służyć małym społecznościom. Głosowania są anonimowe (w oparciu o algorytm zero knowledge proof), a grupa może rządzić się bez administratora (członkowie są zatwierdzani i blokowani w głosowaniu powszechnym). Dodaję nowe funkcje w dość przyzwoitym tempie, ale pomoc ze strony programisty Django/Pythona byłaby mile widziana. W sumie nie ma tu problemu, ale:
   Bardzo potrzebuję pomocy od programisty JavaScript. Mam zaimplementowany w Wikikracji czat, ale jest on bardzo szczątkowy. A Chat ma ogromny potencjał.
   
   Z przyjemnością uruchomię instancję tego oprogramowania dla dowolnej grupy. Wystarczy umieścić swoje dane tutaj: https://wikikracja.pl/grupa/ Potrzebujesz 2 innych osób, aby założyć grupę. Oprogramowanie można również zainstalować na Twoim serwerze z moją pomocą lub bez niej.

Kiedy szef partii dostaje się do parlamentu to uzyskuje bardzo konkretne korzyści. Dostaje:
– władzę nad członkami swojej partii co pozwala mu tworzyć przepisy
– dostaje dostęp do TV dzięki czemu może przekonywać miliony ludzi do swoich racji
– dostaje bardzo konkretne pieniądze na życie oraz na realizację własnych celów takich jak kampania wyborcza czy zjednywanie sobie sojuszników

Z takim wyposażeniem polityk nie potrzebuje już obywateli – jest w stanie sam sobie poradzić zarówno w trakcie kadencji jak i przy następnych wyborach. Nic dziwnego, że obietnice przedwyborcze rzadko są realizowane. Jeśli chcemy żeby politycy byli od nas uzależnieni, słuchali nas i nie kłamali to musimy mieć:
– więcej kontroli nad zasadami, które wśród nas panują niż politycy
– forum bardziej liczne niż widownia TVP na którym niezależnie od władzy będziemy mogli dyskutować
– musimy dysponować tak dużymi pieniędzmi, żeby nam samym się to opłacało ale też żeby politycy nie byli w stanie zignorować kapitału jakim dysponujemy

Nasze obywatelskie organizacje muszą istnieć przez wiele kadencji i stanowić faktyczną władzę tak długo aż w skali całego kraju uzyskamy WIR. Ale nawet wtedy, jak wynika z doświadczeń szwajcarów, obywatelskie organizacje mają swoją rolę do odegrania. Te organizacje są po to żeby nie oddawać politykom kontroli nad całą sytuacją. Np. w Szwajcarii telewizja narodowa jest spółdzielnią do której każdy może się zapisać i głosować na jej walnych zebraniach.

Edward Abramowski „Braterstwo, solidarność, współdziałanie„

Serdeczne podziękowania dla Stowarzyszenia „Obywatele Obywatelom” za pracę na rzecz obywateli. Więcej: https://nowyobywatel.pl/biblioteka-obywatela/braterstwo-solidarnosc-wspoldzialanie/

Wikikracja przechowuje informacje o tym kto kogo polecił. Dzięki temu, jeśli ktoś zaatakuje twoją grupę poprzez dodanie dużej liczby swoich popleczników, będzie szansa na obronę bo będzie wiadomo od kogo zaczął się atak i kto należy do wrogiej grupy.
Dlatego warto przestrzegać zasady, mówiącej że nowa osoba jest dodawana przez tego kto tą osobę zna i gwarantuje jej uczciwość.

Wyjątek: Takiej informacji brakuje tylko w przypadku ojców założycieli. Nie mniej jednak system jak najbardziej pozwala na wyrzucenie z grupy ojca założyciela.

Każdy użytkownik widzi ile punktów on sam posiada. Natomiast system nie wyświetla ile punktów mają pozostałe osoby. Takie rozwiązanie zostało przyjęte aby uniknąć owczego pędu.
System nie pokazuje również kto kogo akceptuje czyli nie da się nikogo zmusić żeby kogoś zaakceptował.

Warto pamiętać o tym, że jeśli zaniedbacie Zaakceptowanie kogoś to mała grupka może tą osobę wyrzucić z grupy.

Podobnie jeśli zaniedbacie Zanegowanie kogoś to większość będzie się męczyła z osobą, która przeszkadza grupie.

Zaakceptowanie osoby daje jej +1 punkt.

Stosunek neutralny to 0 punktów.

Nie Akceptuję to -1 punkt.

Punkty są sumowane. Wymagany próg akceptacji rośnie wraz z populacją grupy i jest obliczany jako logarytm populacji * mnożnik.

 

Formuła obliczania akceptacji:
wymagana_reputacja = round ( log ( Populacja ) * Mnożnik )

x – populacja
y – procent osób, które muszą zaakceptować nową osobę żeby została przyjęta grupy

Im większy mnożnik tym trudniej przyjąć nową osobę i tym łatwiej zablokować istniejącą osobę.
Większy mnożnik = mniej otwarta społeczność i większe bezpieczeństwo.

Im mniejszy mnożnik tym łatwiej przyjąć nową osobę ale też trudniej zablokować istniejącą osobę.
Mniejszy mnożnik = bardziej otwarta społeczność i mniejsze bezpieczeństwo.

Informacja o tym kto kogo akceptuje nie jest nigdzie prezentowana.

Każdy widzi tylko swoją własną liczbę punktów w swoim profilu.

Nowe osoby mają na starcie tylko tyle punktów ile faktycznie dostały.

Istniejące osoby dostają Akceptuje od nowo przybyłej osoby automatycznie. To musiało być zrobione bo stare osoby byłyby automatycznie wyrzucane z grupy wraz ze zwiększaniem się jej populacji.

Ten mechanizm powstał ponieważ kilka lat temu stowarzyszenie „Demokracja Bezpośrednia” zostało zaatakowane przez partię „Demokracja Bezpośrednia”. Partia dodała wiele osób na raz do naszego stowarzyszenia a ponieważ ludzie z partii byli zawsze ze sobą zgodni to było im łatwo przeważyć szalę zwycięstwa w referendach. Grupa na Facebooku też została zaatakowana i zniszczona przez to, że przeszkadzających osób nie dało się usunąć. Normalni spokojni ludzie nie walczą z trolami, nie zgłaszają ich do admina, nie negocjują – po prostu przestają się odzywać i grupa umiera.

Jeśli decyzja o wyrzuceniu kogoś z grupy miałaby być jawna (tak jest na FB) to użycie banicji stałoby się ekstremalnie trudne. Normalni ludzie uciekają się do takiej kary tylko w ostateczności.

Jeśli jest administrator to wyrzucenie jego znajomych jest niewykonalne.

Jeśli prawo jest interpretowalne to z czasem niektórzy będą pokrzywdzeni a inni uprzywilejowani.

Dlatego ateńczycy głosowali nad banicją anonimowo.

 

Każdy w grupie powinien sobie zdawać sprawę, że jeśli widzi zbyt emocjonalną dyskusję to powinien próbować ją uspokoić.

Planuję dążyć do tego żeby jak najwięcej przepisów było oprogramowanych bo to likwiduję interpretowalność prawa. To przecież interpretowalność prawa jest w top 5 największych bolączek w Polsce.

Metoda głosowania nad członkostwem jest brutalna ale wierzę, że sprawi, że będziemy dla siebie mili.

Sposób ten nie jest nowy. Wymyślił go Edward Abramowski jakieś 150 lat temu. Pomysł Abramowskiego ma tą przewagę nad innymi sposobami, że nie wymaga zgody polityków. Działanie wymagane jest tylko i wyłącznie od nas – obywateli.

Pomysł jest taki

Należy stworzyć spółdzielnię, pozyskać do niej jak najwięcej uczestników, zbudować w ten sposób lobby obywatelskie i wymusić na politykach* wprowadzenie referendów w skali całego kraju.

Taka grupa odniesie sukces, jeśli będzie prawdziwie demokratyczna. Jeśli nie będzie demokratyczna to ludzie będą z niej odchodzili. Być może dlatego do tej pory tego pomysłu nie udało się zrealizować. Zwykle jakaś mała grupa albo pojedyncza osoba przejmuje kontrolę nad sytuacją a pozostali uczestnicy tracą zainteresowanie ponieważ są odsuwani od podejmowania decyzji.

Aplikacja Wikikracja wymusza używanie pełnej referendalnej demokracji.

*Miało być bez udziału polityków

Politycy w tym scenariuszu są tylko wykonawcami naszej woli. Na początku oczywiście nie będą się nas słuchali ale jeśli uda się osiągnąć liczebność w okolicach 300 000 to można się spodziewać istotnego wpływu na wybory i posłuchu wśród polityków. 

Niezależnie od tego czy jest nas 3 osoby czy 5 milionów, scenariusz przez najbliższe 20 lat będzie cały czas taki sam:
1. Ustalamy listę postulatów. Najlepiej żeby były to gotowe przepisy ale mogą to być wymagania napisane potoczną mową.
2. Przed wyborami wysyłamy tą listę do wszystkich możliwych polityków.
3. Notujemy który polityk odpowiedział i na realizację których postulatów się zgodził.
4. Głosujemy na tego, który najwięcej obiecał 🙂 W wyborach głosujemy wszyscy tak samo – to jest poświęcenie na które trzeba być gotowym w tej zabawie.
5. Przez całą kadencję obserwujemy zachowania wszystkich polityków (również tych, którzy nie odpowiedzieli) i notujemy czy któryś choćby mniej więcej zrealizował nasz postulat.
6. Pod koniec kadencji podliczamy, który z polityków zrealizował ich najwięcej. Nie ma znaczenia czy odezwał się do nas przed wyborami ani czy głosowaliśmy na niego.
7. Wysyłamy informację do polityków, którzy wygrali, że będziemy na nich głosowali w najbliższych wyborach.
8. I ponownie zaczynamy od punktu 1.

Powinno dać się te czynności oprogramować tak żeby nie były bardzo pracochłonne. Dobrze by było też żeby robiło to kilka osób – niektórzy z nas i tak będą oglądali wiadomości i czytali gazety więc to nie problem dopisać nazwisko polityka przy naszym postulacie.

Głosowania w Wikikracji działają tak jak prawdziwe szwajcarskie referenda. Każde referendum ma 2 etapy:

1. Zbieranie podpisów pod wnioskiem o referendum
2. Samo Referendum

Liczba podpisów zebranych pod wnioskiem o referendum jest od początku jawna po to żeby inicjator referendum miał informację czy musi agitować na rzecz swojego pomysłu czy już nie.

Wynik samego referendum (liczba głosów Za i Przeciw) jest widoczny dopiero po jego zakończeniu. Ta informacja jest tajna po to żeby nie sugerować odpowiedzi (owczy pęd).

Mogłoby się wydawać, że zbieranie podpisów pod wnioskiem o referendum wynika z natury „papierowych” głosowań ale okazuje się, że jest to bardzo mądrze przemyślana strategia. Pierwszy etap służy do odsiania „spamu” bez odbierania ludziom możliwości poddania pod głosowanie wszystkiego czego by chcieli. Alternatywą byłaby jakaś komisja (którą można skorumpować) albo progi wyborcze (które są niezgodne z zasadą równości każdego głosu).

W kodzie źródłowym zaszyty jest parametr:
wymaganych_podpisow = 2
Można go zmienić – najlepiej przez głosowanie. Sugeruję aby była to jak najniższa liczba ponieważ lepiej mieć problem ze zbyt dużą liczbą referendów niż być zablokowanym i nie móc zrobić żadnego referendum.
To jest też przyczyna dla której w Szwajcarii potrzeba 50 000 głosów do veta ludowego i 100 000 głosów do inicjatywy obywatelskiej. Te liczby są takie małe nie dlatego, że Szwajcaria ma mało ludności. Są takie małe po to żeby ludzie mogli w każdej chwili zrobić każde referendum w każdej interesującej ich sprawie. Tylko pomysły budzące niechęć prawie wszystkich są odrzucane na pierwszym etapie.

https://github.com/soma115/wikikracja/blob/master/glosowania/views.py

Obecnie zakładanie grupy nie jest zautomatyzowane ale założenie grupy nie będzie dla Ciebie kłopotliwe. Wystarczy, że zbierzesz pierwsze 3 osoby, wyślesz ich emaile i imiona/nicki do mnie a ja założę dla was instancję Wikikracji. Będzie to oddzielna aplikacja z oddzielną bazą danych więc od tego momentu pełną kontrolę nad głosowaniami i przyjmowaniem nowych osób będzie miała twoja grupa.

Musisz też ustalić nazwę dla grupy żeby mieć własny adres. Nazwa powinna być w miarę krótka. Docelowy adres będzie miał format nazwa_grupy.wikikracja.pl
Wyślij wiadomość tutaj.

Istnieje też oczywiście możliwość instalacji Wikikracji na własnym serwerze. Mogę w tym pomóc a jeśli masz umiejętności stawiania aplikacji – możesz to zrobić samodzielnie.

Kod systemu jest otwarty (licencja MIT) i znajduje się tutaj:
https://github.com/soma115/wikikracja